مادرانه

تو چه می دانی .. از شب هایی که دنیا دور سرم می چرخید .. اما من ، با تمام قدرت ، به دور تو چرخیدم ؟! تو چه می دانی .. از روزهایی که بغض های دنیا برای من می ترکیدند .. و من ، بی توجه ، با همه ی وجود ، برای تو می خندیدم ؟! تو چه می دانی ؟! می دانی نازنین؟ احساسم به شکل قلب کبوتری شده است که موقع ترس ازجایی برخاسته... دست بر روی قلبش که بگذاری تپش ناموزونش را حس میکنی.. چه میگوید؟؟ تو چه میدانی؟ چه بر سر قلب روزگارش امده "می تپدبرای نیست های قشنگ گذشته اش" " می تپد برای هست هایی که بودنش را مدیون آنهاست..." "می تپد برای آیندگانی گنگ" تو چه می دانی ازشبهایی که دور...

ازم پرسید : فدات بشم یعنی چی؟ نخواستم از کلمه مرگ استفاده کنم و بگم یعنی به جات بمیرم. گفتم :یعنی خیلی دوستت دارم. گفت : آهان.پس اونایی که بلد نیستن بگن دوستت دارم میگن فدات بشم!؟؟ سری تکون دادم و گفتم : اینم یه نوع دوست داشتنه عزیزم ولی! این فدات بشم کجا...!!! و اون دوست داشتنی که باشرم تو صدای کسی ریخته میشه یا روی صفحه ای قلمی با گزیده گویی میاره!!! و یا آرووم با بغض میگه مراقب خودت باش ...!!! با خودم فکر کردم: "خیلیهامون"واقعا بلد نیستیم بگیم دوستت دارم! هوا بس" ناجوانمردانه سرد" است...!!! پ ن:کودکم یاد بگیر همیشه بدون خجالت دوستت دارم هایت را فریاد بزنی،شاید خیلی...

در  "ذهن زنانه ی من " مرد یعنی: تکیه گاهی امن یعنی نوازشی از روی دوست داشتن .. بدون اندکی شرم!!! در ذهن زنانه ی من مرد یعنی: کوه بودن .. پر از سخاوت مهر پر از حیای مردانه!!! و در کنار این ابهت .. لوس شدنهای کودکانه در ذهن زنانه ی خوشبین من مرد یعنی :دیدار بدون دلواپسی مرد یعنی: دوست میدارمت هر لحظه با من بودن! پس : اگر این ذهن زنانه ی من کوچک و ناچیزه! تو که مردی و کامل : به "اندازه ی این ذهن کوچک" نمایش بده خودت رو..!!! به اندازه ی ذهن زنانه ی من "مرد" باش... و من هم به اندازه ی باورمرد بودن تو "زن "خواهم ماند... باورکن!!! باورکن!...

وارد خانه شد. چند ساعتی منتظرش بودم میخواستم با او حرف بزنم، اما تصمیم داشتم اول بگذارم کمی استراحت کند و بعد حرفم را بگویم. با آمدنش حال و هوای خانه تغییر کرد. یک سلام بلند و یک روی مهربان. همیشه همین‌طور به خانه می‌آید. من هم به استقبالش رفتم. از بوی غذا گفت که هوش از سرش برده و من هم با خنده گفتم باید دو ساعتی صبر کند. چند کلامی بیشتر حرف نزده بودیم که صدای زنگ وایبرش آمد و او با عجله موبایلش را از جیب بیرون آورد و همان‌طور که با من حرف می‌زد، به خواندن پیام مشغول شد، اما نمی‌دانم چه چیزی در پیام نوشته شده بود که به وسط جمله نرسیده، آخرش را نقطه‌چین گذاشت و روی نزدیک‌ترین مبل نشست و شروع به خو...

اینروزها عزیزی را از دست دادیم که از خانواده نی نی وبلاگیا بود..آوینای عزیزمون به همراه پدر و مادرش در سانحه هوایی تهران _ طبس،سانحه هوایی؟؟!!فقط برای خانواده عزیزش و دوست نازنیش الهام عزیز طلب صبر میکنم از خدا..درست است که اینجا در این فضای مجازی شاید به ظاهر هم رو نشناسیم و هرکداممان با خواندن پست های هم همان تصویری را میسازیم از همدیگر که خودمان دوست داریم اما قطعا دلهایمان به هم نزدیک است و داغدار عزیزان سفر کردمونیم.. اوینای کوچیکمون که هنوز هم به وبلاگش سر میزنمو با دیدن سال و روز و ساعت عمرش که همچنان در حال گذرن ولی اوینا دیگر کنارمان نیست بغض میکنم و از خدا برای الهام عزیزم صبر میخوام.. الهام نازنینم همه خانواده نی نی وبلاگ رو د...

ما معتقدیم که ” عصر ارتباطات ” نام دروغینی بیش نیست . مثل همان پدر و مادرهایی که دخترهای سبزه ء خود را ” سپیده ” مینامند و پسرهای کچل خود را ” زلفعلی ” و «سندرم داون» دارهای خود را ” فهیم” می خوانند ، سیاستمداران و مدیران و بزرگان بشریت هم به دروغ این عصر را ” عصر ارتباطات ” مینامند! این عصر ، عصر ” تنهایی و در خود فرو رفتن ” است ! اینکه در جیب همه ، از پیرمرد 80 ساله ی محله ی ما تا بچه های 5 ساله مهد کودکی یک تلفن همراه است ، دلیلی بر با هم بودن آدم ها نیست . هیچ کس یک ظهر دلگیر جمعه که دلت دارد از سینه در می آید و خفه شدی از بی هم صحبتی ، زنگ نمی زند ...

ساده و مختصر براش می نویسم :    - تو نقشه فقط اندازه ی دو بند انگشت از من و این خونه دوری . . . همیشه بد دلم برات تنگ میشه . اما این روزا بدتر ...    می نویسه :   - عادت من به دوری و دلتنگی ، عادتی دیرینه است. من مدت هاست که تو را جایی مهم تر از آغوشم جا داده ام... مثلا پشت پلک هایم به وقت خواب... یا تجسم لبخندت به محض گشودن چشم... حس نفس هایت از پشت سرم به وقت حرف... و . . .   می نویسه :   نه... نقشه ها بی مقیاس ترین طرح های روی زمین اند... اما تو روی نقشه دنبال من نگرد...فواصل جغرافیایی هرگز برای من معیار نبوده اند...برای تو اما، نمی دانم...   می نویسم :  ...

تمام این روزهایی که دلگیر بودم و دلم برای همان روزهایی میتپید که در کنار هم بی هیچ ترسی قدم میزدیم و میخندیدم و نگران اینده بی هیچ داشته ای نبودیم فقط از خدا یک چیز خواستم؟! خدایا دلم را صاف کردم با تمام کسانی که این روزها دلم را شکستند و اعتمادم را سلب کردن،تو هم دلت را با من صاف کن و به همین شبهای عزیزت قسم ببخش اگربنده خوبی برایت نبودم و نشدم انچه که تو میخواستی.. مهربانم دلم به رحمتت خوش است به حق مولای مهربانیها ...

یه وقتایی آدم میرسه به اون مرحله ای که دیگه حساسیت نداره تو رابطش با عشقش..  سرد میشه و بی روح..  میگه هرجور راحتی..  هرکاری میخوای بکن، وقتی بودن با من اونقدر راضیت نمیکنه که با دیگران میپری بزار هرچی میخواد بشه، بشه..  اینجاس که باید بترسی..  بایدمراقب رابطه ت باشی..  مراقب عشقت باشی اگه واقعا برات اهمیت داره..  باید مراقب دلش باشی..  که اونقدر شکسته و بی اعتماد شده که دیگه بودنت تنها برای خودش دیگه مهم نیست..  شاید منم رسیدم به همین مرحله..  به همین لحظه که بگم دیگه مهم نیست..  که بزارم فکر کنه باور کردم حرفاشو..  پس مراقب باش..  مراقب دلم باش..&nbs...

نام ها جادویی اند ! و بعضی نام ها را که صدا می زنی ، انگار تمام صداها متوقف می شوند . . . انگار محتاج شنیدن این نامند . . حتا اشیا . . .  نام هایی هستند که خلق شدند تا صدایشان کنی و جهان با اتصال حروف نامشان به هم جای زیباتری شود . . . نام هایی چون منیر . . . چون نام زیبای جمشید . . . خردادگان 93 ...