مادرانه

بهارم

این روزها اینقدر درگیر دل دردهای کزایی شما هستم که حتی یادم میره گاهی اوقات توی آینه به خودم نگاه کنم،هرازگاهی که از کنار آینه میگذرم نیم نگاهی به انسان درونش میندازم و مادری میبینم خسته و رنگ پریده..گاهی انقدر خوب میخوابی و اروم که دلم میخواهد تمام ساعت کنارت بنشینمو تماشایت کنم،گاهی اینقدر از درد به خود میپیچی و گریه میکنی که میخواهم همه دنیارا بدم و دردهایت را از آن خود کنم..

این روزها را طاقت بیار بهار بانو که میگویند فقط تا چهار ماهگی طول میکشد..

خیلی دلم میخواهد از اتفاقهای این 49روز برایت بگم،از خطرهایی که از سرت گذشت و چشم و دلم را ترسانده و با هر صدایی به سمتت میچرخم..اما حتی فرصت اینکه گوشی در دست بگیرم هم ندارم،به محض بهتر شدنت می ایم و برایت از همه چیز خواهم گفت،فقط بدان تنها دلیل زندگی من و نفس کشیدنم تو این روزهای نفسگیر زندگی تویی نازگل مادر..